terk edilme korkusu

terk edilen insan hep korkar mı terk edilecek diye

eskiden yaşadığım durum sonrasında ne oldu bilmiyorum

geçenlerde iliklerime kadar hissettiğim durum. sevgilim yok zaten. bu durumu en yakın arkadaşımda yaşadım. nerdeyse bütün ipler kopuyordu. ben onsuz ne yaparım lan.. onsuz nasıl yaşanır bilmiyorum. daha çok olmadı hayatıma gireli lakin ben daha önce nasıl yaşadığımı unutmuşum. giderse bok gibi kalırım ortada..

bir kere esaslı bir şekilde terk edildikten sonra böyle bir şey kalmıyor. ne demiş can yücel --- spoiler --- "o olmazsa yaşayamam" demeyeceksin. demeyeceksin işte. yaşarsın çünkü --- spoiler ---

korkma, terk ediliyorsun.

terk edilme korkusu mu? (bkz: yalnız kalma korkusu) mu? yada alışkanlıklarınızın bir anda değişmesi sarsıcı olur. hiç birini terk etmedim, hep terkedildim. lakin hiç de korkmadım, ne ben ne de başkası yalnız kalmama konusunda garantiye sahip değil. dünyada her şey her zaman istediğiniz gibi gitmeyecek.

daha da kötüsü ve bu durumu takip eden olay ise; (bkz: aldatılma korkusu)

sen gittikten sonra yalnız kalacağım. yalnız kalmaktan korkmuyorum da, ya, canım ellerini tutmak isterse... demiş can yucel

hiç öyle bir korkum olmadı , niye olsun ki ? giden gider demek ki bana layık değilmiş derim ve kendi bilir , zorla kimseyi yanımda tutacak halim yok ya . terk edildiğim halde bunları hala da söylüyorum korkmayın arkadaşlar korkmayın çünkü sizi ananızdan ve babanızdan daha çok seven çıkmayacak , çıkmayacağı için de terk edilmekten korkmayın , sizi her türlü seven , sayan , değer veren ,destek çıkan biri çıkacaktır bu hayatta , emin olun

terk edince geçer gibi duruyo

vardır. uzun süreli yüz üstü bırakılmanın neden olduğu bir durumdur. en temelinde güvensizlik yatar. bu güvensizlik çift taraflıdır. kişi hem kendine hem karşındakine güvenmez. daima ön yargılıdır bu konuda. ve kolayca geçecek bir şey değildir bu. tecrübe yalnızca bir kelime değildir bu konuda korku ise sadece sonradan kazanılan bir algı olmasına karşın çok güçlü ve çoğu kez engelleyicidir bir sonraki yaşanacaklar için. Bu yüzden bir kez içinde bunu geliştiren hep daha temkinlidir.

Yoktur. Size ait olmayan her şey ve herkes bir gün gidecektir, gitmeye mecburdur.

Olmamalıdır. Ne güzel söylemiş söyleyen: "Hepiniz ruhunuz bedeninizi terk ettiğinde o tabutlara tek başınıza gireceksiniz. Kişileri kendinizden vazgeçecek kadar önemsemeyin"

ne yaparsak yapalım illa terk ediliriz. bu durum canımızı da yakabilir. buna rağmen terk edilme korkumuz olmamalı diye düşünüyorum. bu korku bir kere içimize yerleşti mi bir daha insan tanımaya cesaret edemiyoruz. bir insanın kendine yapabileceği en büyük kötülüklerden biri de bu bana göre. böyle yaşamayı öğrenmeliyiz.

Ruhumuz bile emanet edilen bedenden ayrılıp içinde hayat sürdüğümüz bedeni terk edecekken bu korku hiçbir zaman gitmez. İllâ ki bırakıp yeni bir hayata koşmak olarak algılanmamalı bu korku. Ölüm var. Ve bir gün herkes birbirini terk edecek. Korkulması ve korkmamız gayet doğaldır bana göre.

Beni korkutan en güçlü şeylerden biriydi bende kökünden çözdüm olayı. Nasıl mı? Oynat bakalım. ilk hamleyi ben yaptım ve terkettim.